Wyniki badania 

Taniec w Polsce staje się siłą medialną i biznesową – nie tylko jako sztuka sceniczna czy wartościowa forma rekreacji, ale i jako jedno z dynamicznie rosnących zjawisk medialnych. W badanym okresie (marzec 2024 – luty 2025) ekwiwalent reklamowy tańca osiągnął 746,9 mln zł, a zasięg medialny przekroczył 1,6 mld odbiorców, wyprzedzając dyscypliny sportowe, takie jak piłka ręczna, kajakarstwo czy wioślarstwo i niemal dorównując popularnością MMA czy rajdom samochodowym. 

W okresie 2020–2025 wartość medialna tańca w Polsce rosła dwucyfrowo rok do roku, osiągając w tym okresie ekwiwalent reklamowy na poziomie niemal 2 mld zł, co stawia taniec wśród najdynamiczniej rozwijających się medialnie zjawisk kulturalnych w kraju. 

Medialność tańca – imponujące liczby i dynamika wzrostu 

W badanym roku wartość ekwiwalentu reklamowego (AVE) tańca wyniosła 746,9 mln zł, co plasuje tę dziedzinę w gronie średnio-wysokich dyscyplin, wyprzedzając takie sporty jak MMA (636,3 mln zł), piłka ręczna (505,5 mln zł) czy kajakarstwo (456,3 mln zł). Liczba wzmianek medialnych wyniosła 78 021, a zasięg przekroczył 1,6 mld kontaktów. W szerszej perspektywie obejmującej lata 2020–2025 wartość medialna tańca przekroczyła już 2 mld zł, rosnąc dwucyfrowo rok do roku, ze szczególnym skokiem po pandemicznym odmrożeniu branży w 2022 r. Największy wolumen publikacji odnotowano w marcu–kwietniu 2024, m.in. dzięki wpisaniu poloneza na listę UNESCO i obchodom Międzynarodowego Dnia Tańca. 

Biorąc pod uwagę rosnącą popularność tańca, można zakładać, że w perspektywie najbliższych lat będzie to zjawisko równie medialne jak MMA czy rajdy samochodowe, dyscypliny kojarzone z dużymi, cyklicznymi wydarzeniami, transmitowanymi przez ogólnopolskie telewizje. 

Skala przekazu i rozkład mediów 

Aż 71% przekazu o tańcu w badanym okresie pochodziło z portali internetowych, w tym z ogólnopolskich serwisów informacyjnych, takich jak Onet, Wirtualna Polska czy RMF FM. Prasa drukowana odpowiadała głównie za wartościowy ekwiwalent reklamowy dzięki magazynom lifestyle’owym, a radio i telewizja wzmacniały zasięg dzięki reportażom czy talent shows. Media regionalne były aktywne przy relacjonowaniu lokalnych festiwali i inicjatyw edukacyjnych, a zróżnicowanie profili (kultura, rozrywka, news) potwierdza, że taniec wykracza poza ramy mediów tematycznych i staje się częścią mainstreamu. 

Najbardziej medialnymi stylami okazały się taniec towarzyski, street dance, taniec ludowy i folklorystyczny, a także taniec klasyczny (balet) i współczesny. 996 analizowanych postów instytucji tanecznych wygenerowano łącznie 1,13 mln interakcji, z czego 73,8% przypadło na Instagram. TikTok osiągnął 40% udziału w treściach społeczno-rozrywkowych, przyciągając młodszą widownię, a YouTube stabilnie dostarczał 10–20% udziału, zwłaszcza w formacie dłuższych nagrań z przedstawień czy backstage’u. 

Założenia i metodologia badania 

Głównym założeniem badania było prześledzenie dyskursu medialnego dotyczącego tańca w okresie od 1 marca 2024 r. do 28 lutego 2025 r., w celu rekonstrukcji oraz charakterystyki sposobów postrzegania i definiowania tej dziedziny sztuki przez polskojęzyczne źródła masowego przekazu. Jednocześnie dokonując przekrojowej analizy treści publikowanych w mediach społecznościowych – zarówno przez najważniejsze instytucje artystyczne, ekspertów i profesjonalistów z polskiej sceny tańca, jak również indywidualnych internautów (amatorów i sympatyków) – odtworzono dyskurs publiczny, toczący się wokół tańca. Materiał, pochodzący z 1 700 tytułów prasowych, 21 000 portali internetowych, 350 stacji radiowo-telewizyjnych oraz najważniejszych mediów społecznościowych, posłużył do wykonania analizy statystycznej i weryfikacji ogólnej medialności tańca w badanym okresie, prezentacji i rekonstrukcji definicji tańca, stosowanych przez media i użytkowników serwisów społecznościowych, wyszczególnienia najpopularniejszych obszarów tematycznych i trendów komunikacyjnych, pojawiających się w analizowanym przekazie, wytypowania najważniejszych nisz medialnych oraz najaktywniejszych źródeł i profili, charakterystyki terminologii i odniesień językowych, stosowanych w mediach tradycyjnych i społecznościowych, porównania medialności stylów i gatunków tanecznych wybranych do badania. Ze względu na szeroki zakres semantyczny pojęcia „taniec” oraz związaną z tym (potencjalnie zbyt dużą i nietrafioną) rozpiętość tematyczną, w raporcie skoncentrowano się głównie na kontekstowym ujęciu badanej dziedziny. Badanie objęło publikacje, w których wzmiankowano taniec przede wszystkim jako dziedzinę twórczości artystycznej i/lub scenicznej, dyscyplinę sportową, aktywność społeczno-użytkową oraz nośnik tradycji i folkloru. Przy selekcji publikacji medialnych uwzględniono także kategorie tańców dawnych, rytualnych oraz terapeutycznych. 

Wnioski strategiczne 

Rosnąca wartość AVE i wysokie metryki zasięgu stawiają taniec w gronie średnio-wysokich dyscyplin kulturalno-sportowych o atrakcyjnej bazie komercyjnej. Marki z sektorów beauty, fashion, fitness i lifestyle mogą wykorzystać skoncentrowaną obecność tanecznych treści na Instagramie oraz wiralowy potencjał tańca klasycznego, współczesnego i street dance’u. Organizatorzy wydarzeń powinni rozwijać lokalne narracje i aktywacje w przestrzeni miejskiej, współpracując jednocześnie z mediami ogólnokrajowymi w celu wzmocnienia efektu skali. 

Wyraźny wzrost medialności tańca na przestrzeni ostatnich lat stanowi szansę dla środowiska artystycznego i instytucji kultury na budowanie większej świadomości o kulturowym, ale także i biznesowym znaczeniu tańca. Kluczowe pozostaje zachowanie autentyczności, emocjonalności przekazu oraz profesjonalizacja komunikacji i partnerstw sponsoringowych, które dla tej branży są naturalną formą przekazu. 

Badanie zrealizował Instytut Monitorowania Mediów S.A. na zlecenie Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca. Sfinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 

Opracowanie raportu: Sebastian Tomaszewski, Ekspert ds. Analiz, Kaja Matuszak, Specjalistka ds. Analiz, Łukasz Kołtacki, Specjalista ds. Analiz. 

Redakcja merytoryczna NIMiT: dr Maria Opałka | Kierownik projektu badawczego Taniec w Polsce 2025. 

Konsultacje merytoryczne badań w projekcie Taniec w Polsce 2025: prof. dr hab. Małgorzata Leyko, dr Joanna Szymajda, dr hab. Tomasz Nowak, prof. ucz., dr adt Jacek Łumiński, Paweł PITZO Mazur, Magdalena Zalipska, Karolina Bilska, Sonia Nieśpiałowska, dr Grzegorz Pańtak, Ryszard Kalinowski, Maria Zięba, Sylwia Grzegrzółka, Grażyna Pol, Mariusz Żwierko, Mateusz Czekaj, Patrycja Alenkuć, Katarzyna Borza 

Zrealizowano w ramach projektu badawczego Taniec w Polsce 2025 

Partner merytoryczny projektu: Narodowe Centrum Kultury